Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
ΔΡΟΠΟΛΗ. Η ιστορία της ονομασίας της.
Η Δρόπολη (αναφέρεται και ως Δερόπολη) είναι περιοχή της Βορείου Ηπείρου, που από το 1913 έχει επιδικαστεί στην Αλβανία. Συγκεκριμένα, η περιοχή εκτείνεται από τα ελληνο-αλβανικά σύνορα στο ύψος της Κακαβιάς ως τα νότια της πόλης του Αργυροκάστρου, κατά μήκος της κεντρικής οδού.
Η περιοχή αποτελεί τμήμα της Βορείου Ηπείρου, που έχει αναγνωριστεί από το αλβανικό κράτος ως ελληνική μειονοτική ζώνη, που δίνει έτσι το δικαίωμα για την ίδρυση ελληνόγλωσσων σχολείων. Ο πληθυσμός της περιοχής αποτελείται εξολοκλήρου από κατοίκους που μιλούν την ελληνική ως μητρική γλώσσα.
Διοικητικά η περιοχή διαιρείται σε Άνω και σε Κάτω Δρόπολη।
Ιστορία
Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια στην περιοχή είχε ιδρυθεί οχυρωμένη πόλη με το όνομα Αδριανούπολη, προς τιμή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού. Η πόλη είχε χτιστεί σε στρατηγικό σημείο ελέγχοντας την κοιλάδα της περιοχής και τον οδικό άξονα που την διατρέχει, κοντά στο σημερινό χωριό Δούβιανη, 11 χιλιόμετρα νότια του σημερινού Αργυροκάστρου. Τον 6ο αιώνα ο Ιουστινιανός, στα πλαίσια της οχυρωματικής του δραστηριότητας, μετέφερε την πόλη 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της αρχικής, κοντά στο χωριό Επισκοπή. Σε διάφορες πηγές η πόλη φαίνεται να φέρει και το όνομα ''Ιουστινιανούπολη''. Στην πόλη διασώζονται ερείπια των τειχών της, του υδραγωγείου και της παλαιοχριστιανικής βασιλικής, η πόλη υπήρξε τοπικό εμπορικό κέντρο και απέκτησε αξιοσημείωτη οικονομική ευρωστία τους επόμενους αιώνες.
Τον 11ο αιώνα εμφανίζεται στις πηγές με το όνομα ''Δρυϊνούπολης'', πιθανότατα από παραφθορά του αρχικού ή από το όνομα του ποταμού Δρίνου που διατρέχει την περιοχή.
Η πόλη αποτέλεσε έδρα επισκοπής και μνημονεύεται στις πηγές από τον 5ο αιώνα, αρχικά υπαγόμενη στην μητρόπολη Νικοπόλεως, μετέπειτα στην Ναυπάκτου και κατόπιν στην Ιωαννίνων.
Χωριά
- Δερβιτσιάνη
- Γοραντζή
- Βάνιστα
- Χάσκοβο
- Δούβιανη
- Σωφράτικα
- Τεριαχάτι
- Γορίτσα
- Φράστανη
- Λιούγκαρη
- Γράψη
- Βραχογοραντζή
- Γλύνα
- Κάτω Επισκοπή
- Πάνω Επισκοπή
- Ραντάτι
- Γεωργουτσάτι
- Ζερβάτι
- Βουλιαράτι
- Βόδριστα
- Βοδίνο
- Πέπελη
- Κακαβιά
- Άγιος Νικόλας
- Κουρά
- Βρυσσερά
- Κλεισάρι
- Σελλιό
- Λυκομίλι
- Λοβίνα
- Λόγγος
- Σωτήρα
- Κρυονέρι
- Κοσιοβίτσα
Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Κυριακή 6 Ιουνίου 2010
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΔΡΟΠΟΛΗΣ ΖΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΟΙ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΙ ΜΑΣ
Δροπολίτισσα νερό
για να πιείς και να δροσίσεις
το στεγνό σου το λαιμό
Επερασαν "κυβερνήσεις"
και μεγάλες και μικρές
μα καμιά δε σου είπε τι έχεις
Δροπολίτισσα και κλαις
Εδροσίσαν οι βρυσούλες
σ΄ όλες τις βουνοπλαγιές
γιατί μου στεναχωριέσαι
γιατί κάθεσαι και κλαις;
Ακουστε το τραγουδι που μετα απο τοσα χρονια, ειναι ακομη επικαιρο...
http://www.youtube.com/watch?v=srPFC7trw0Y
Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010
ΤΕΡΙΑΧΑΤΙΝΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ
Εγω θυμηθηκα τις τοπωνυμιες μας που, αν και δεν ξερω την προελευση τους, μας εχουν συνοδευσει τις ζωες μας απο πολυ παλια.
Μπαινοντας στο χωριο συνανταμε την ΣΠΟΡΙΑ, την εισοδο του. Προχωρωντας μετα το γεφυρακι, στο δεξι μας χερι συνανταμε τη ΦΥΤΑΡΙΑ (παλιο φυτωριο) κι απο εκει και περα ολη η ευθεια κατω απο το λοφο λεγεται ΡΙΖΟ (ριζες του χωριου). Τα συνορα του εως τον ΚΙΣΣΕΡΑ. Το ακατοικητο μερος κατω απο το χωριο, γεματο βραχια και θαμνους, ονομαζεται ΣΚΡΙΚΑ (το ιδανικο μερος για να μαζεψει κανεις σαλιγκαρια την Ανοιξη, τα λεγομενα σκρικισια).
Για ποιο αλλο μερος να γραψω, που αν γυριζαμε το χρονο πισω, θα αντηχουσε απο τις χαρουμενες, ανεμελες παιδικες φωνες μας. Για τη ΒΟΝΤΙΤΣΑ την εποχη της ριγανης; Για το ΚΟΥΤΣΟΚΡΑΝΟ την εποχη της γκλογκιας; Για την ΚΑΡΥΑ οταν πηγαιναμε να μαζεψουμε κοπρια με τις γιαγιαδες μας; Για τη ΛΕΦΤΟΚΑΡΙΑ οταν μαζευαμε λεφτοκαρα και κρανια; Για το ΣΕΛΩΜΑ; Το ονειρο καθε χωρικου που ψαχνει να βρει ευκαιρια να δει τη θαλασσα, εστω κι απο μακρια. Τα ΜΠΑΚΟΥΛΑ που στεγαζαν, στο παρελθον πλεον, το δημοτικο σχολειο του χωριου.
Κι αλλες ονομασιες απο τα διαφορα ξωκκλησια που υπαρχουν στο χωριο: Αη Δημητρης, Αη Θανασης, Αη Μηνας, Αξιαρχης (Ταξιαρχης), Αη Νικολας, Αη Γιωργης, Αγια Παρασκευη.
Ονομασιες διαχρονικες που δε μπορεσε κανεις, ουτε ο χρονος, να τις σβησει. Ονοματα αθανατα που καθε γενια, ακομα και οταν χαθει η δικια μας, θα εχει να λεει μια ιστορια.
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2010
Τι ωραιο που ειναι το καλοκαιρι στο χωριο μας! Θυμιζει παλιες εποχες, πριν ο κοσμος απομακρυνθει απο τα σπιτια τους. Θαρρεις πως ζεις τις μερες του παρελθοντος, τις ωραιες ομως. Τοτε που ειμασταν κι εμεις παιδια και δεν αφηναμε μια πετρα πανω στην αλλη. Τι κριμα που μεγαλωσαμε!...
Δε βαριεσαι ομως! Την παλια χαρα μας την αναβιωνουμε μεσα απο τα ματια των δικων μας παιδιων.
Πλησιαζουν οι μερες της ανταμωσης. Θα το καψουμε τον Αυγουστο!!!
